Leuk stukje dat ik v/d week spotte via de autoblog app 
Je hebt er gedurende 5 jaar 8000 ontwerpers en ruim een miljard euro voor nodig maar dan heb je ook een Opel. De Opel Omega vervangt in 1986 eigenlijk 3 modellen, wat een iets hoger ontwikkel-budget misschien rechtvaardigt. Nog steeds is het een indrukwekkende auto, sterk gebouwd, hooguit in de steek gelaten door gebrekkige ondersteuning en weinig begrip.
Hoe hard een merk ook zijn best doet, soms accepteren mensen het niet als echte kwaliteit en/of luxe. Een recent voorbeeld is de Volkswagen Phaeton maar ook de Opel Omega is altijd onderschat.
Tot 1986 heeft Opel een Rekord, Commodore en Senator/Monza. Een grote, matig luxe sedan, een grote iets meer luxe sedan en een hele luxe grote sedan. Drie auto’s met veel overeenkomsten en verschillende ‘stadia van ontwikkeling’. De Senator heeft bij de komst van de Omega een update gehad, de Rekord en Commodore waren ontwerpen uit begin jaren ’70 die tot halverwege de jaren ’80 zijn verkocht. Natuurlijk niet in grote aantallen, tegen het eind van de productie wilde nog weinig mensen hun spaarpot omkieperen voor een grote, verouderde Opel.
Werk aan de winkel voor het merk uit Rüsselheim. Voor een overzichtelijker modellenaanbod willen zij één grote auto, als sedan en station. Deze moet geschikt zijn voor Rekord-rijders, traditioneel tevreden met kleine viercilinders, én directeurs die een zescilinder Senator prefereren. De Omega zal in 1986 aan alle eisen voldoen. Jonge gezinnen kunnen een instapper aanschaffen voor het hetzelfde bedrag als een Golf 3 1.8 GL, opzoek naar luxe kom je met een 2.4CD of Omega 3000 helemaal aan je trekken.
Verreweg het grootste deel van Opels ontwikkel-budget is terug te zien in het onderstel. Let wel: het achterwiel aangedreven onderstel. Vooralsnog is de Opel Omega de laatste Opel die met de ‘klassieke’ Front Engine, Rear Wheel Drive lay-out is uitgerust. Enkel de Opel GT heeft recent nog een poging gedaan.
Waar motoren en uitrusting vooral bij eenvoudige uitvoeringen véél te wensen overlaten is het onderstel op alle auto’s gelijk en subliem. Techniek waar BMW zich niet voor zou hoeven schamen en waarmee ze bijvoorbeeld Volvo ver achter zich laten.
De Opel Omega A is geen sportieve auto maar wel een met zeer betrouwbaar weggedrag. McPherson veerpoten voor, die door de constructie van de draagarmen op alle soorten wegdek daarheen sturen waar jij wilt gaan. Een goed doordachte multilink-ophanging achter. Het geheel is afgesteld op stabiliteit en comfort, niet op ‘hoeken’. Dat laatste is echter, zeker met de Omega 3 0 0 0 geen enkel probleem.
Een subliem onderstel maar, het moet gezegd worden, soms afschuwelijke motoren. De instap-Omega is een 90 pk 1,8 liter viercilinder. Weinig pit, koppel of prestaties behalve een laag brandstofverbruik (1:13). Interessant wordt het vooral met de 3 0 0 0 .
Slechts een klein spoilertje achterop en een beschaafde bodykit verraden de snelste Omega. Voorin de eighties krachtpatser ligt een 3 liter zes-in-lijn met 177 pk. Bij de belangrijkste concurrent van deze auto (BMW) kost hetzelfde vermogen grofweg €2000,- extra. Dit geldt voor de eerste generatie Omega 3 0 0 0 . In 1989 krijgt de Omega een update, waarbij de 3 0 0 0 een cilinderkop met 24 (ipv 12) kleppen krijgt en 204 pk. De 0-100 km/u sprint duurt nu nog maar 7,6 seconden (ipv 8,
. Topsnelheid: 240 km/u.
Wat als je nu een Opel Omega aan wil schaffen? Een traditioneel ‘Opel verhaal’. Ze kosten niks, zijn soms zelfs gratis af te halen maar zie eens een goed exemplaar te vinden. Tenzij je een langdurige reparatie met bijbehorende kosten uit wil voeren is goed zoeken vereist. Vroege Omega’s zijn tegenwoordig zeldzaam en een wegenbelastingvrij exemplaar vinden is helemaal moeilijk. De auto is immers pas vanaf 1986 geleverd, de 3 0 0 0 pas vanaf 1987.
Een goede zescilinder, daar moet je maar net tegenaan lopen. De 2.0 of 2.4 viercilinders zijn zeer goede Omega’s om mee te beginnen. Oud genoeg voor een klein belastingvoordeel en zeer voordelig (€500-€1500 in Duitsland) te vinden. Schrik je van het noodzakelijke onderhoud of de beschikbaarheid van onderdelen dan is het verlies alsnog ‘klein’. Bevalt de Opel-community dan kom je de über-Omega, niet bij Opel gemaakt, ongetwijfeld een keer tegen. Dit speciale model behandelen we een andere keer.
Bron: http
/www.autoblog.nl hier de directe link naar het artikel en de reacties:
http://www.autoblog.nl/opel-omega-a-youngtimer-in-beeld
Je hebt er gedurende 5 jaar 8000 ontwerpers en ruim een miljard euro voor nodig maar dan heb je ook een Opel. De Opel Omega vervangt in 1986 eigenlijk 3 modellen, wat een iets hoger ontwikkel-budget misschien rechtvaardigt. Nog steeds is het een indrukwekkende auto, sterk gebouwd, hooguit in de steek gelaten door gebrekkige ondersteuning en weinig begrip.
Hoe hard een merk ook zijn best doet, soms accepteren mensen het niet als echte kwaliteit en/of luxe. Een recent voorbeeld is de Volkswagen Phaeton maar ook de Opel Omega is altijd onderschat.
Tot 1986 heeft Opel een Rekord, Commodore en Senator/Monza. Een grote, matig luxe sedan, een grote iets meer luxe sedan en een hele luxe grote sedan. Drie auto’s met veel overeenkomsten en verschillende ‘stadia van ontwikkeling’. De Senator heeft bij de komst van de Omega een update gehad, de Rekord en Commodore waren ontwerpen uit begin jaren ’70 die tot halverwege de jaren ’80 zijn verkocht. Natuurlijk niet in grote aantallen, tegen het eind van de productie wilde nog weinig mensen hun spaarpot omkieperen voor een grote, verouderde Opel.
Werk aan de winkel voor het merk uit Rüsselheim. Voor een overzichtelijker modellenaanbod willen zij één grote auto, als sedan en station. Deze moet geschikt zijn voor Rekord-rijders, traditioneel tevreden met kleine viercilinders, én directeurs die een zescilinder Senator prefereren. De Omega zal in 1986 aan alle eisen voldoen. Jonge gezinnen kunnen een instapper aanschaffen voor het hetzelfde bedrag als een Golf 3 1.8 GL, opzoek naar luxe kom je met een 2.4CD of Omega 3000 helemaal aan je trekken.
Verreweg het grootste deel van Opels ontwikkel-budget is terug te zien in het onderstel. Let wel: het achterwiel aangedreven onderstel. Vooralsnog is de Opel Omega de laatste Opel die met de ‘klassieke’ Front Engine, Rear Wheel Drive lay-out is uitgerust. Enkel de Opel GT heeft recent nog een poging gedaan.
Waar motoren en uitrusting vooral bij eenvoudige uitvoeringen véél te wensen overlaten is het onderstel op alle auto’s gelijk en subliem. Techniek waar BMW zich niet voor zou hoeven schamen en waarmee ze bijvoorbeeld Volvo ver achter zich laten.
De Opel Omega A is geen sportieve auto maar wel een met zeer betrouwbaar weggedrag. McPherson veerpoten voor, die door de constructie van de draagarmen op alle soorten wegdek daarheen sturen waar jij wilt gaan. Een goed doordachte multilink-ophanging achter. Het geheel is afgesteld op stabiliteit en comfort, niet op ‘hoeken’. Dat laatste is echter, zeker met de Omega 3 0 0 0 geen enkel probleem.
Een subliem onderstel maar, het moet gezegd worden, soms afschuwelijke motoren. De instap-Omega is een 90 pk 1,8 liter viercilinder. Weinig pit, koppel of prestaties behalve een laag brandstofverbruik (1:13). Interessant wordt het vooral met de 3 0 0 0 .
Slechts een klein spoilertje achterop en een beschaafde bodykit verraden de snelste Omega. Voorin de eighties krachtpatser ligt een 3 liter zes-in-lijn met 177 pk. Bij de belangrijkste concurrent van deze auto (BMW) kost hetzelfde vermogen grofweg €2000,- extra. Dit geldt voor de eerste generatie Omega 3 0 0 0 . In 1989 krijgt de Omega een update, waarbij de 3 0 0 0 een cilinderkop met 24 (ipv 12) kleppen krijgt en 204 pk. De 0-100 km/u sprint duurt nu nog maar 7,6 seconden (ipv 8,
. Topsnelheid: 240 km/u.Wat als je nu een Opel Omega aan wil schaffen? Een traditioneel ‘Opel verhaal’. Ze kosten niks, zijn soms zelfs gratis af te halen maar zie eens een goed exemplaar te vinden. Tenzij je een langdurige reparatie met bijbehorende kosten uit wil voeren is goed zoeken vereist. Vroege Omega’s zijn tegenwoordig zeldzaam en een wegenbelastingvrij exemplaar vinden is helemaal moeilijk. De auto is immers pas vanaf 1986 geleverd, de 3 0 0 0 pas vanaf 1987.
Een goede zescilinder, daar moet je maar net tegenaan lopen. De 2.0 of 2.4 viercilinders zijn zeer goede Omega’s om mee te beginnen. Oud genoeg voor een klein belastingvoordeel en zeer voordelig (€500-€1500 in Duitsland) te vinden. Schrik je van het noodzakelijke onderhoud of de beschikbaarheid van onderdelen dan is het verlies alsnog ‘klein’. Bevalt de Opel-community dan kom je de über-Omega, niet bij Opel gemaakt, ongetwijfeld een keer tegen. Dit speciale model behandelen we een andere keer.
Bron: http
/www.autoblog.nl hier de directe link naar het artikel en de reacties:http://www.autoblog.nl/opel-omega-a-youngtimer-in-beeld
