R
Ralph
Gast
ik zet het nog maar eens neer en zal ook een flinke discussie op gang brengen. maar ervaring en lering wijst uit.
dit is het hoe, werking, bescherming en waarom en de basis van koelvloeistoffen.
gebruik dit topic niet om opmerkingen te plaatsen, maar om er je voordeel mee te doen.
bronnen zijn,
google = rode vs blauwe koelvloeistof
http
/www.tno.nl = zoek functie brandstoffen en smeermiddelen.
De kleur van koelvloeistof houdt verband met de motoren waarin deze gebruikt kan worden. Voor een aluminium motorblok (rood) moet vaak een andere soort worden gebruikt dan voor een gietijzeren (blauw) exemplaar. In de basis zijn er twee soorten koelvloeistof:
één op basis van MONO ETHYLEEN GLYCOL (meest gebruikt voor de personenauto’s)
en de andere op basis van MONO-PROPYLEEN GLYCOL.
Meestal bestaat koelvloeistof uit één van de bovenvermelde stoffen aangevuld met additieven en tot 50% gedemineraliseerd water.
Koelvloeistoffen met dezelfde basis kunnen in principe gemengd worden; al moet je je wel realiseren dat de eigenschappen –van de additieven- dan kunnen veranderen en dat is meestal niet gewenst.
Maar in de praktijk is het soort aan de kleur niet te onderkennen; dus is mengen niet aan raden.
Tot ongeveer 1995 was –de meestal blauw kleurige- op ethyleen glycol gebaseerde koelvloeistof standaard in de meeste personen auto’s aanwezig. Hier van bestaan –nog steeds- heel veel kwaliteiten, overal verkrijgbaar. De meeste autofabrikanten hadden hun eigen specificaties en namen. Deze bevatten meestal in meer of mindere mate nog silicaten. Wel zijn ze meestal NAP-free of wel vrij van nitraat-,amine-, en fosfaatverbindingen.
Na 1996 begonnen Audi en VW hun koelsystemen af te vullen met een geheel nieuw type koelvloeistof, eveneens op basis van ethyleen glycol, maar van hoger kwaliteit; bekend als G-12, roodachtig van kleur. Geheel silicaat vrij! Deze koelvloeistof kan meestal een autoleven lang blijven zitten.
Van G-12 koelvloeistof bestaan inmiddels verbeterde versies en ook hebben heel veel andere automerken en toeleveringsbedrijven een vergelijkbare koelvloeistof. Meestal is deze ook roze of rood van kleur.
Deze koelvloeistof is dan weliswaar ook op basis van ethyleen glycol, maar mengen met de bekende blauwe vloeistof is zondermeer af te raden. Er zit een heel ander additievenpakket in en mengen zou dan ook de levensduur “long-live” vrijwel geheel teniet doen.
de groene, voor de lieverds onder ons is G11 en heeft een aditief wat veelal gebruikt word bij renault en geschikt is voor aluminium in kombinatie met een speciale drie- laags koppakking.
bij een verkeerde koelvloeistof rot letterlijk na x jaren de koppaking eruit.
voor de omega's geld een silicaatvrije koelvloeistof, deze is beter en het kookpunt ligt hoger.
dit is het hoe, werking, bescherming en waarom en de basis van koelvloeistoffen.
gebruik dit topic niet om opmerkingen te plaatsen, maar om er je voordeel mee te doen.
bronnen zijn,
google = rode vs blauwe koelvloeistof
http
/www.tno.nl = zoek functie brandstoffen en smeermiddelen.De kleur van koelvloeistof houdt verband met de motoren waarin deze gebruikt kan worden. Voor een aluminium motorblok (rood) moet vaak een andere soort worden gebruikt dan voor een gietijzeren (blauw) exemplaar. In de basis zijn er twee soorten koelvloeistof:
één op basis van MONO ETHYLEEN GLYCOL (meest gebruikt voor de personenauto’s)
en de andere op basis van MONO-PROPYLEEN GLYCOL.
Meestal bestaat koelvloeistof uit één van de bovenvermelde stoffen aangevuld met additieven en tot 50% gedemineraliseerd water.
Koelvloeistoffen met dezelfde basis kunnen in principe gemengd worden; al moet je je wel realiseren dat de eigenschappen –van de additieven- dan kunnen veranderen en dat is meestal niet gewenst.
Maar in de praktijk is het soort aan de kleur niet te onderkennen; dus is mengen niet aan raden.
Tot ongeveer 1995 was –de meestal blauw kleurige- op ethyleen glycol gebaseerde koelvloeistof standaard in de meeste personen auto’s aanwezig. Hier van bestaan –nog steeds- heel veel kwaliteiten, overal verkrijgbaar. De meeste autofabrikanten hadden hun eigen specificaties en namen. Deze bevatten meestal in meer of mindere mate nog silicaten. Wel zijn ze meestal NAP-free of wel vrij van nitraat-,amine-, en fosfaatverbindingen.
Na 1996 begonnen Audi en VW hun koelsystemen af te vullen met een geheel nieuw type koelvloeistof, eveneens op basis van ethyleen glycol, maar van hoger kwaliteit; bekend als G-12, roodachtig van kleur. Geheel silicaat vrij! Deze koelvloeistof kan meestal een autoleven lang blijven zitten.
Van G-12 koelvloeistof bestaan inmiddels verbeterde versies en ook hebben heel veel andere automerken en toeleveringsbedrijven een vergelijkbare koelvloeistof. Meestal is deze ook roze of rood van kleur.
Deze koelvloeistof is dan weliswaar ook op basis van ethyleen glycol, maar mengen met de bekende blauwe vloeistof is zondermeer af te raden. Er zit een heel ander additievenpakket in en mengen zou dan ook de levensduur “long-live” vrijwel geheel teniet doen.
de groene, voor de lieverds onder ons is G11 en heeft een aditief wat veelal gebruikt word bij renault en geschikt is voor aluminium in kombinatie met een speciale drie- laags koppakking.
bij een verkeerde koelvloeistof rot letterlijk na x jaren de koppaking eruit.
voor de omega's geld een silicaatvrije koelvloeistof, deze is beter en het kookpunt ligt hoger.
